- miseror
- mĭsĕror, ātus, 1, v. dep. ( act. collat. form, v misero) [miser].I.To lament, bewail, deplore: miseratur is, qui conqueritur aliena incommoda: miseretur is, qui miserum sublevat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (class.):II.
quis illaec est mulier, quae ipsa se miseratur?
Plaut. Ep. 4, 1, 6:communem condicionem miserari,
Cic. Mur. 27, 55:sortemque animo miseratus iniquam,
Verg. A. 6, 332.—Of a lamenting speech:eos miserando casum suum confirmat,
Sall. J. 23, 2:casum alicujus miseratus,
Tac. A. 3, 17:haec copiose miseratus est,
Gell. 10, 3, 14.—To have or feel compassion, to pity, compassionate:(β).(Acestes) ab humo miserans attollit amicum,
Verg. A. 5, 452; id. G. 2, 499:juvenem animi miserata,
pitying in her heart, id. A. 10, 686:hostibus ipsis pallorem miserantibus,
Juv. 15, 101.—With gen. ( poet. ): te conmiserabam magis, quam miserabar mei, Att. ap. Non. 445, 12 (Trag. Rel. v. 355 Rib.): eorum, Min. Fel. Oct. 28:* (γ).poenae juvenem indignae miseratus,
Sil. 11, 381.—With dat.: servis miseratus, Coripp. Laud. Just. 2, 402.—Hence,1.mĭsĕrandus, a, um, P. a., lamentable, deplorable, pitiable (class.).A.Of persons:B.ut aliis miserandus, aliis irridendus esse videatur,
Cic. de Or. 1, 37, 169; Verg. A. 5, 509; 6, 882; Ov. M. 1, 359; 6, 276; 9, 178; 11, 704.—Of things:* 2.haec mihi videntur misera atque miseranda,
Cic. Cat. 4, 6, 12:manus Priamo,
Verg. A. 11, 259:fortuna,
Sall. J. 14, 7:miserandum in modum,
in a pitiable manner, Cic. Prov. Cons. 3, 5.—mĭsĕ-ranter, adv., pitifully, pathetically:lacrimose atque miseranter,
Gell. 10, 3, 4.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.